Widzieć i patrzeć jest cudowną sztuką.
Lecz nie każdy to docenia.
Patrzeć i widzieć jest pięknie,
Bo możemy zobaczyć coś jeszcze.
Ten świat jest czarujący sam w sobie,
Każda kropla deszczu jest wielka niczym staw.
Każda kolejna słodka kropla,
Zespaja się z moją słoną łzą.
Płyną po policzku
niczym krew we własnej żyle.
Gorąca, a jednocześnie zimna
W swojej nie parującej postaci płynnej.
Gdy nie dostrzega się sytuacji innego człowieka.
Gdy zamykasz się na świat.
Gdy unikasz spojrzeń innych.
Zrozum, że tracisz wiele spójności z tym światem.
Popadasz w dekadencje.
Uchylasz się, kończysz swój bieg.
Nie pojmując co oszukujesz,
Co tracisz swoją ignorancją.
Na początku jeżeli się boisz
Patrz przez palce,
Później możesz zacząć opuszczać ręce.
Wtedy dojdziesz do wprawy.
Stawiaj czoła przeciwnościom losu,
Bo poprzez poddawanie się,
Wchodzisz w stan błędnego patrzenia
Na tek przepiękny dar.
A przyjrzyj się ludziom którzy nie widzą.
Popatrz jak oni się cieszą z życia.
Wyobraź sobie ich trudności i nie przystosowanie świata
Na tak niepozorny dar.
Pamiętaj:
Widzieć i patrzeć jest cudowną sztuką.
Którą trzeba pojąć odpowiednio szybko.
Bo później będzie za późno.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz